یادداشت| شرح اسماعیل پایان ندارد

خبرگزاری فارس - کرمان؛ آمنه شهریارپناه: قربان از یک رویای صادقه آغاز شد، ابراهیم نبی خواب دید که باید فرزندش را قربانی کند، خواب تکرار شد و تکرار شد تا ابراهیم دست اسماعیل را گرفت و آن را به سمت قربانگاه برد.

هرچند آن ماموریت به امر خدا طوری دیگر پیش رفت، اما دنیای ما پر از ابراهیم ها و اسماعیل ها شد.

اسماعیل هایی که در آوردگاه شرف یکی یکی  رفتند، همنشین خدا شدند و در کنارش به زندگی ابدی رسیدند.

قربان عید قرب است، عید نزدیکی به خداست، آن بالا بالاها و در کنار خود خدا اسماعیلِ کرمان هم نشسته، کسی که تمام عمرش را برای خدا و در راه خدا کار کرد و از او فقط یک چیز خواست، قربانی شدن در راهش! او یک عمر دوید تا مثل اسماعیل به قربانگاه برود , به چیزی فراتر از او برسد، اسماعیلِ کرمان دیدار خدا را می خواست، دیداری از جنس دیدار حضرت موسی که توان ایستادن و نفس کشیدن را از او بگیرد.

او راهش را در راه امام پیدا کرد و دلش را به مکتب خمینی کبیر گره زد، از روزهای پر هیاهوی منتهی به انقلاب 57 تا روزهای مبارزه و دفاع جانانه، شب را به روز وصل کرد و روز را به شب .

بعدها با حضرت عشق رفیق شد، عهدها بست و عمل کرد، عملیات ها ریخت و پیروز شد، در هنگامه های سخت، مجروح شد، زمین خورد اما خودش را مداوا کرد و ایستاد.